Over
Over
Over
Over
Filip is geboren op 19 oktober 1971 te Roeselare. Hij liep er school in het "Klein Seminarie". In deze periode volgde hij ook les aan de plaatselijke muziek-en tekenacademie. Vervolgens ging hij studeren te Kortrijk. Hij behaalde er het diploma "Bachelor in de Psychologie". Op 21 jarige leeftijd ging een droom in vervulling. Hij studeerde te Gent aan de "Koninklijke Academie voor Schone Kunsten". Hij werkte er de richting "vrije grafiek" volledig af.
Na zijn schoolperiode ging hij met zijn echtgenote in het West-Vlaamse Geluveld wonen waar ze 10 jaar lang een antiek- en brocantezaak uitbaatten. Nu woont hij reeds geruime tijd terug in Lichtervelde waar hij de laatste 20 jaar meer en meer tijd neemt een beeldend oeuvre uit te bouwen. Filip combineert het zelfstandig zijn met een job in "De Lovie". Daar kreeg hij de mogelijkheid een beeldend kunstatelier uit te bouwen. Filip doet dit nu reeds 26 jaar.
"Doorheen de relatie met deze mensen ben ikzelf beeldend rijker geworden. Als een wijn die de tijd neemt om op smaak te komen."
Beeldende Symfonieën
Filips oeuvre bestaat hoofdzakelijk uit abstract werk. Hoewel hij in het begin de figuratie niet schuwde. Vroege tekeningen en schilderijen tonen een interesse voor het stilleven. Doch al snel weet Filip dit stilleven te deconstructeren, uit elkaar te halen, ten voordele van sterkere composities, een toegenomen dynamiek en een geënsceneerd, ingetogen kleurenpalet. Op deze wijze komt Filip ertoe een eigen beeldend vocabularium te ontwikkelen die aan de basis liggen van zijn -zo noemt hij ze zelf- Beeldende Symfonieën.
De naam verraadt een eigen persoonlijke voorliefde voor muziek. Gitaar, basgitaar alsook het drumstel zegt hij met veel liefde te bespelen. Doorheen deze ervaringen meent hij enorm veel verbanden te herkennen tussen het maken en componeren van muziek en het maken van beeldende schilderijen en composities.
De kern van deze verbanden ligt voor hem in de manier waarop hij zelf als mens de zaken waarneemt. Voor hem draait alles rond het begrip “contrast”. Door contrast kan een mens waarnemen. Muziek wordt waargenomen als lawaai dat contrasteert tegen de achterliggende stilte. Een schilderij wordt waargenomen door kleuren, vormen, figuren en lijnen die zich contrasteren tegenover elkaar. Ronde lijnen doen Filip denken aan de ronde Weense wals. Rechte, dynamische lijnen doen denken aan composities van Stravinsky. Donkere bruinen Pruisisch blauw doen denken aan de zware tonen van een barokorgel. Terwijl witte, gele, roze en blauwe figuren doen denken aan de lichtvoetige melodieën van een dwars- of blokfluit.
Op deze manier probeert Filip aan de hand van zijn werk de waarnemer mee te nemen in een stille symfonie voor onze ogen. Hij probeert steeds onze ogen te vangen om een haast onbewuste, geleide wandeling te maken doorheen zijn werk. Een wandeling die ons in een visuele herhaling brengt als het refrein van een muzikaal lied. De opeenvolging van kleuren, tonen en vormen zijn als akkoordenprogressies voor onze ogen. Zijn doorwerkte kleurtonen doen denken aan 7 en 9 akkoorden. Akkoorden waarbij een vragend, niet altijd duidelijk, vreemd melancholisch gevoel kan ontstaan.
Veel van zijn composities verraden een vertikale dynamiek en tonen een liefde voor monumentaal werk. Alsof een steeds aanzwellend stuk muziek onze oren vult. Een stuk barokke muziek?
Zeker is dat Filips werk barokke invloeden toont. Dikwijls maakt hij dankbaar gebruik van een steeds terugkerend zwart decor, eigen aan de barokke schilderkunst. Zijn vormen ontleent hij aan het kubisme en het futurime. De dynamiek die de barokke schilderkunst zo kenmerkt wordt hier in een modern, futuristisch kleed gestopt. Een lied van Hawkwind? Silver machine? Een impressionistisch aanzwellend stuk muziek van Pink Floyd? Voor Filip althans wel!
Om af te sluiten: “Waar de verdienste van zijn werk in ligt is dat hij ons als waarnemer deze reis laat maken. Dat we getriggerd worden deze vragen voor onszelf te beantwoorden.”